در مقایسه با یک سرور اختصاصی، یک سرور مجازی منابع نرم افزاری و سخت افزاری را با سایر سیستم عامل ها (OS) به اشتراک می گذارد. سرورهای مجازی رایج هستند زیرا می توانند کنترل منابع کارآمدتری را ارائه دهند و از طریق مجازی سازی سرور مانند VMware , VirtualBox و .. بسیار مقرون به صرفه هستند.
به طور سنتی، یک سرور فیزیکی به یک کار یا برنامه خاص با قدرت پردازش کامل خود اختصاص داده می شود. چندین سرور فیزیکی برای نگهداری نیاز به فضا، قدرت و پول دارند.
یک سرور مجازی عملکرد یک سرور اختصاصی فیزیکی را تقلید می کند. چندین سرور مجازی ممکن است بر روی یک سرور فلزی خالی پیاده سازی شوند که هر کدام دارای سیستم عامل، تأمین مستقل و نرم افزار خاص خود هستند.
سرور ماشین مجازی از زیرساخت مجازی، نرم افزار مجازی سازی استفاده می کند و منابع کامپیوتری سرور فیزیکی را برای ایجاد محیط های مجازی خلاصه می کند.
مزایای سرورهای مجازی شامل تهیه سریعتر برنامه ها و منابع، بهبود بازیابی بلایا و تداوم کسب و کار و به حداقل رساندن یا حذف زمان خرابی است. مجازی سازی همچنین بهره وری، چابکی، کارایی و پاسخگویی IT را افزایش می دهد. مزایای اضافی سرورهای مجازی شامل کاهش هزینه های عملیاتی و سرمایه و مدیریت ساده مرکز داده است.
محیط های سرور مجازی نیز از نظر نحوه نگهداری رمزهای عبور و سیستم های امنیتی از محیط های سرور اختصاصی تقلید می کنند. میزبانی سرور مجازی نسبت به تعمیر و نگهداری مرکز داده هزینه کمتری دارد و تهیه نرم افزار سرور ممکن است هزینه های میزبانی وب را کاهش دهد.
- مدل مجازی سازی Virtuozzo
- مدل مجازی سازی OpenVZ
- مدل مجازی سازی VMware
- مدل مجازی سازی Xen
- مدل مجازی سازی KVM
- و …
انواع سرور مجازی
سرورهای مجازی معمولا بر اساس سیستم عامل، مدل مجازی سازی و همچنین تکنولوژی آن دسته بندی می شود. در زیر به انواع دسته بندی های سرور مجازی اشاره می شود:
- سرور مجازی لینوکس (با امکان نصب انواع سیستم عامل های توزیع لینوکس)
- سرور مجازی ویندوز (با امکان نصب اغلب سیستم عامل های ویندوز سرور)
- سرور مجازی اختصاصی (با منابع کاملا اختصاصی از قبیل CPU , RAM و …)
- سرور مجازی اشتراکی (با منابع سخت افزاری اشتراکی)
- سرور مجازی ابری (با ساختاری متفاوت به منظور بالا رفتن سطح کارایی، پایداری، امنیت و …)
